De oranje juwelen van Wouter Bos en de staatssteun in relatie tot de technolease-constructies
From: kingkong1621@live.nl
To: ruuddonker.walvis@blogger.com; a.stoffelen@volkskrant.nl; redactie@eenvandaag.nl; zembla@vara.nl; redactie.elsevier@elsevier.nl; kamer@sp.nl; l.hartings@tweedekamer.nl; l.jacobi@tweedekamer.nl; info@kafkabrigade.nl
Subject: Politiek en emoties en het maatschappelijk belang i.pv. de eigenbelangen van een directeur van een sporthallencomplex in zwolle en de evangelische sekte/organisatie leger des heils
Date: Thu, 8 Dec 2011 19:51:05 +0100
Gericht aan kamerleden en de media etc.,
R. Donker buiten overnachtend in zwolle
Politiek en emoties
In principe bestaat politiek gewoon uit het besturen van de maatschappij, en het oplossen van problemen daarin. Maar de eerste voorwaarde voor het goed aanpakken van een probleem is de werkelijkheid van het betreffende probleem onder ogen te zien. Voor de persoonlijke problemen van mensen is bekend genoeg dat de grootste belemmering voor oplossing ervan is dat het zicht op de werkelijkheid verstoord wordt door de betrokkenheid van emoties.
Op de grotere schaal van maatschappelijke problemen gebeurt er iets dergelijks. Daar is het de combinatie van ideologie en emoties die op zich simpele problemen in diverse mate uit de hand laten lopen, tot mogelijkheid van catastrofes aan toe. Het meest opvallende voorbeeld op dit ogenblik is dat van de allochtone immigratie en integratie (geschreven d.d. juli 2002; maar het geldt nog sterker d.d. november 2004, het moment waarop dit artikel voor het eerst is gereviseerd).
Maar ook in het geval van gewone politieke zaken, zoals diverse grote infrastructurele projecten, worden met grote regelmaat beslissingen genomen die achteraf grote fouten blijken te zijn, met (extra) kosten in de miljarden tot gevolg 
.
Voorbeeld; de Haagse tramtunnelaffaire en de Noord-Zuidlijn in Amsterdam plus de Betuwelijn maar die in relatie staan tot eigenbelangen en machtspolitiek zoals de bouwfraude en vastgoedverwerving door politieke toezichthouders met belangenverstrengelingen in de bouwwereld zie stichting Philadelphia en Meavita.
Achter al deze fouten zit het proces is dat men emoties stelt boven de inhoud. Natuurlijk wordt dat zelden zo geconstateerd, maar de praktijk wijst uit dat het zo is. In recentere politieke praktijk blijkt het uit het feit dat politiek steeds meer over personen gaat, in plaats van over concrete voorstellen of ideeën 
Van het Putje tot
De Herberg
In de zomer van 2004 werd het plan geboren om aan de hand van verhalen van betrok-
kenen de geschiedenis van de dak- en thuislozenopvang achter de WRZV-hallen in
Zwolle in de vorm van een compilatie vast te leggen. Directe aanleiding voor het idee van
Joop van Ommen, stagiair Deltion Jeroen Imming en andere medewerkers van de
WRZV was de beoogde verhuizing van de voorziening naar de Terborchstraat. Bij het ter
perse gaan van dit boekje is het nog niet bekend of, en zo ja wanneer de verhuizing zal
plaatsvinden. Maar de ontwikkeling van het Putje, een particulier initiatief dat lange tijd
alleen maar kon bestaan omdat het gedoogd werd, tot De Herberg, een breed gedragen,
officiële maatschappelijke voorziening, is een feit. Het boekje is dan ook de symbolische
kroon op al het werk dat er voor nodig was om de opvang achter de WRZV te ontwikke-
len, te behouden en te legaliseren.
De korte levensbeschrijvingen van de dak- en thuislozen vormen gezamenlijk een
dwarsdoorsnede van de mensen die in De Herberg worden opgevangen. Deze verhalen
zijn niet af, de toekomst van deze mensen is onbekend. Ze illustreren de diversiteit en de
ernst van de dak- en thuislozenproblematiek en ze tonen de noodzaak aan van een goede
opvang. Een voorziening met een ‘voorportaalfunctie’, waar alle dak- en thuislozen in
eerste instantie welkom zijn.
In de Zwolse Herberg is plaats voor iedereen dus daklozen die daar bestolen worden van hun uitkeringen als eigen bijdrages voor langdurige gijzeling.
Colofon:
‘Van het Putje tot De Herberg’ is in opdracht van Joop van Ommen tot stand gekomen
dankzij sponsoring van: de woningcorporaties Deltawonen, SWZ, Openbaar Belang in
Zwolle, Beter Wonen Hardenberg, Beter Wonen IJsselmuiden, BWS Raalte, DES
Genemuiden, Het Saalien Olst, Vechthorst Dalfsen en Woonconcept Meppel,
Hoogeveen, Steenwijk.
Opmaak en realisatie: Marsman Reclame Hattem, www.marsmanreclame.nl
Samenstelling, teksten en foto: Marijke Mosterman (Magnolia Journalistieke Producties)
Interviews bewoners ‘De Herberg’: Jeroen Imming
Prijs: € 4,95 De gehele opbrengst gaat naar De Herberg
De opmerkelijke bekentenissen van burgemeester Henk Jan Meijer in dit boekje die net als zijn VVD voorgangers Loek Hermans en Jan Franssen subsidies verstrekten op emotionele gronden zonder toezicht te houden hoe deze besteed werden door praatjesmaker en oplichter Joop van Ommen en zijn stichting SSW en “Vrienden van de WRZV”
Pagina 1
‘Er zijn weinig dossiers waarbij zoveel emotie aan de orde
komt’
De huidige burgemeester Henk Jan Meijer benadert de dak- en thuislozenopvang bij de
WRZV-hallen op iets meer afstand.
‘Vanuit mijn verantwoordelijkheid voor brandweer en politie heb ik de dak- en thuislo-
zenopvang achter de WRZV-hallen in directe zin altijd alleen op het gebied van veilig-
heid benaderd. Ik heb er poolshoogte genomen om te kijken in hoeverre aan de veilig-
heidseisen werd voldaan. Omdat de welzijnsfunctie tot de portefeuille van de betreffende
wethouder behoort volg ik de ontwikkelingen van de opvangsvoorziening van de WRZV
op iets meer afstand. Wat mij hierbij opvalt, is dat het dossier Dak- en Thuislozenopvang
WRZV altijd een emotioneel beladen onderwerp is geweest. Vlak nadat ik in Zwolle bur-
gemeester werd, stelde wethouder Den Bult voor om in verband met het voortdurend te
grote exploitatietekort alle functies van de WRZV elders onder te brengen. Op zich was
dat een rationeel voorstel, dat ook met het bestuur was overlegd. Maar op de een of
andere manier sloegen de meningen nadien ineens om. Er kwam emotie bij kijken, het
ging niet alleen meer om de feiten en dat argumenteert lastig. In wezen heeft de raad dit
financiële dossier al vier jaar drijvende gehouden. De gemeente vult nog steeds het jaar-
lijkse tekort aan zonder dat daar een formeel besluit aan ten grondslag ligt. Ook het
raadsbesluit van bijna twee jaar geleden om de mensen vanuit de WRZV naar de gebrui-
kersruimte aan de Pannekoekendijk te verplaatsen is vrij makkelijk en deels op gevoels-
matige gronden aan het wankelen gebracht. Zonder dat hieraan een debat is voorafge-
gaan is dit besluit herzien op grond van de gedachte dat deze opvang wellicht toch niet
zou voorzien in de ontbrekende schakel in de zorgketen. Ook deze discussie vind ik nog
steeds niet erg helder. Het onderwerp dak- en thuislozenopvang WRZV maakt altijd
bewegingen en reacties los. Ik weet niet of dit door Joop komt of door andere factoren,
Pagina 36
maar er zijn weinig dossiers in deze stad waarbij zoveel emotie en zo beperkt ratio aan de
orde komen. En daarbij lijkt het net alsof je, wanneer je rationele argumenten inbrengt,
geen gevoel zou hebben.
Ik heb geconstateerd dat Joop van Ommen een heel groot hart heeft. De Herberg vind ik
een hele mooie naam voor deze opvang want bij Joop is altijd wel plaats in de herberg.
Dat is een heel helder uitgangspunt en hij vangt dan ook met liefde en betrokkenheid
mensen op. Ik heb hier echter wel een aantal kanttekeningen bij. Het feit dat er voor
iedereen plaats is maakt de stap naar Joop wellicht te gemakkelijk voor mensen die zich
elders niet aan de regels willen houden. Dat maakt het lastig voor het opvangbeleid
elders. Het Leger des Heils heeft vrij strakke leefregels, als men zich daar niet aan wil
houden gaat men naar Joop. Maar als Joop er niet zou zijn, dan zou men zich misschien
wél aan die leefregels houden.
Voorts is veiligheid voor mij een belangrijk zorgpunt, en de vraag of de opvang humaan
is. Stel dat daar brand uitbreekt en er vallen slachtoffers, dan vragen ze de burgemeester
tegenwoordig in deze achterafverantwoordingsdemocratie waarom hier niets aan gedaan
is. Inmiddels is deze situatie verbeterd.
En ten derde vind ik dat de mensen die opgevangen worden zo snel mogelijk naar regu-
liere trajecten toegeleid moeten worden. Opvang betreft niet alleen een dak boven het
hoofd en te eten hebben, maar de mensen moet ook zorg geboden worden en ze moeten
zo mogelijk reïntegreren in de maatschappij en zelf hun zaakjes leren regelen. Op deze
punten ontbrak tot nu toe het een en ander. Ik vind het goed dat instanties zoals
woningcorporaties en RIBW -die voorheen hierin onvoldoende verantwoordelijkheid
namen waardoor Joop dat gat ging opvullen- deze taak nu toch op zich hebben geno-
men. Hierdoor is de opvang geprofessionaliseerd. Voorheen was dat niet zo en verbleven
bij Joop dak- en thuislozen van allerlei pluimage door elkaar heen. De laatste keer dat ik
achter de WRZV-hallen was, zat daar een jongen van 17 jaar tussen. Zo’n jongen zou zo
snel mogelijk, binnen 24 uur, in een ander traject geplaatst moeten worden, omdat hij
anders mee wordt hij getrokken door de anderen. Men motiveert elkaar daar niet om uit
het circuit te komen. En op zo’n jonge leeftijd is er volgens mij nog van alles bij te stu-
ren. Sommige anderen zijn al zo lang verslaafd aan het een of ander en leiden al zo lang
een gemarginaliseerd bestaan dat ze een veel zwaarder traject moeten volgen om er ooit
nog uit te komen. In zo’n opvang moet je niet teveel mensen met uiteenlopende proble-
matiek bij elkaar hebben want het gevaar bestaat dat de slechtste de rest mee trekt. Ook
wat dat betreft ben ik blij met de professionalisering.
Probleem bij realisatie van een dak- en thuislozenopvang blijkt altijd weer de locatiekeu-
ze. Ik vind bijvoorbeeld dat er wel heel lang gediscussieerd moest worden over dagopvang
voor dak- en thuislozen Bonjour, wat toch een vrij normale voorziening is. In deze dis-
cussie ontwikkelde zich de typisch Zwolse vlucht naar voren: laten we eens een aantal
Pagina 37
Eduard is een jongen die zich al van
kinds af aan in de nesten werkte. Zijn
ouders scheidden toen Eduard jong
was. Zijn moeder wist zich geen raad
met zijn gedrag. Ze stuurde hem naar
een jeugdinternaat, maar dit was niet
bevorderlijk voor zijn ontwikkeling.
Hij rolde het criminele circuit in. Zo
belandde hij in de gevangenis, waar
hij een poosje in bewaring gesteld
werd. Eduard raakte verslaafd aan
drugs. Het begon met een jointje en
het eindigde met de spuit in de hand.
Toch kreeg Eduard een relatie en een
goeie baan. Een tijdlang ging het hem
voor de wind. Zijn drugsverslaving
speelde hem echter parten. Zijn vrien-
din vertrok, hij verloor zijn baan en
tot overmaat van ramp overleed zijn
vader. Eduard raakte in een dip en
besloot te vertrekken. Hij liet alles wat
hem lief was achter en kwam in
Zwolle terecht. Hij sliep een paar
nachten in de buitenlucht, kwam
vervolgens via het CAD en Bonjour
bij een christelijke afkickkliniek in
Rotterdam terecht. Eduard kickte
daar spontaan zonder enige hulp af.
Hij verbleef acht maanden in
Rotterdam. Toen ging het echter weer
bergafwaarts met hem en hij besloot
andere locaties bedenken. En binnen de kortste keren zijn er meer dan twintig locaties in
beeld. Dat betekent dat je op twintig plekken burgers tegen je hebt en dat is niet zo han-
dig. We hebben daar wel van geleerd. Dat bleek bij de keuze van de locatie voor de
gebruikersruimte aan de Pannekoekendijk, die in een keer trefzeker was. Persoonlijk denk
ik dat niet de locatiekeuze het belangrijkste punt van discussie zou moeten zijn maar de
kwaliteit van de opvang. De vraag of het onderkomens zijn met een goede warmtevoor-
ziening, brandveilig en hygiënisch, vind ik, evenals de vraag of er voldoende zorg is,
belangrijker dan de plek. Anderzijds moet je mensen die door hun gedrag overlast geven
niet bij andere mensen op de stoep plaatsen. Op zich vind ik de WRZV-hallen qua loca-
tie niet zo’n slechte plek. Het is wel zo dat Joop op deze locatie een prominentere rol in
het geheel heeft en RIBW en woningcorporaties moeten bepalen of ze dat wel of niet
willen.
Joop van Ommen heeft een unieke uitstraling en is daarmee in het gehele land bekend
geworden. Hij zocht de publiciteit en daar zit je als gemeente niet zo op te wachten. Ten
eerste werd het gemeentelijk beleid als rücksichtslos afgeschilderd omdat er geen opvang
zou zijn. Terwijl we het in Zwolle inmiddels redelijk voor elkaar hebben met het Nel
Banninkhuis, Bonjour en de gebruikersruimte aan de Pannekoekendijk. De problematiek
heerst niet meer in het straatbeeld zoals in de tijd dat ik hier net was. Toen viel me de
enorme impact van de dak- en thuislozen op. Ze zaten op prominente plekken in de bin-
nenstad, in Park de Wezenlanden, in bushaltes. Ik vond het geen pas geven.
Een tweede gevolg van alle publiciteit is dat dak- en thuislozen in het hele land het idee
zouden kunnen krijgen om een enkeltje Zwolle te nemen want bij Joop kunnen ze altijd
terecht. Dat is natuurlijk de bedoeling niet, ik vind dat andere gemeenten ook hun ver-
antwoording moeten nemen. Ik denk wel dat Joop een belangrijke rol heeft vervuld door
de dak- en thuislozenproblematiek heel scherp op de agenda te houden. Joop is een
gevoelsmens, hij is direct, heeft geen dubbele agenda’s en je weet wat je aan hem hebt.
Mede dankzij hem is het Herberg-concept tot stand gekomen’..
Achter deze gang van zaken zitten twee fundamentele processen. Het eerste is een algemeen menselijke geestelijke eigenschap: de hersenen bestaan uit drie hoofdonderdelen: hersenstam, emotionele hersenen en rationele hersenen , waarbij het hier gaat om de laatste twee. In de praktijk van de meeste dagelijkse beslissingen winnen de emotionele hersenen het van de rationele, zoals blijkt uit diverse onderzoeken en talloze praktische ervaringen .
En het tweede fundamentele proces is dat het terrein van de politiek gedomineerd wordt door mensen van de alfa-soort , als in alfa en gamma versus bèta, waarbij de eerste twee veel meer emotie dan ratio georiënteerd zijn . In de politieke omgeving wordt bèta-georiënteerdheid over het algemeen als een bezwaar gezien, onder het motto van terminologie als “gebrek aan flexibiliteit”. Degenen die op technische bezwaren wijzen bij de uitvoering van projecten zoals aanleg van een HSL-lijn of een metro, worden overruled door een grote meerderheid die wijst op zaken als “bestuurlijke wenselijkheid”, in werkelijkheid vaak een dekmantel voor persoonlijke emoties als dadendrang en naam-makerij. Met als veelgebruikte truc om de kosten van projecten welbewust sterk te laag in te schatten: een metrolijn van 1 miljard op papier wordt er een van 3 miljard als de bouw is begonnen. Degenen die in eerdere fasen wijzen op de werkelijkheid wordt dan het “gebrek aan flexibiliteit” verweten.
Deze website is in zijn eerste versie, onder de oude naam van “Rationele politiek”, opgezet als analyse van dit proces en als voorbeeld hoe het anders zou kunnen. In de loop van de ontwikkeling ervan werd duidelijk dat dit in hoge mate afhankelijk is van een algemeen maatschappelijke verandering van mentaliteit. Die noodzaak is inmiddels bevestigd door het tussenliggende gebeuren van de kredietcrisis van 2008, waaraan ook emotionele processen, met name graai- en kuddegedrag, ten grondslag liggen.
Maar de belangrijkste factor die urgentie geeft aan hier beschrevene is dat van de klimaat- en milieucrisis. Ook hier strijdt de rationele visie, die kijkt naar wat er werkelijk gebeurt: overbevolking , overbevissing , klimaatverandering , met de emotionele visie, die liever alles bij “hetzelfde” houdt: nog een paar miljard mensen erbij, oceanen met plastic in plaats van vissen en een onbeperkte economische “groei” . Met hoogstwaarschijnlijk globale consequenties, waaronder ook het mogelijk onderlopen van een deel van ons grondgebied 
.
Het is duidelijk dat de aanpak van dit complex problemen niet zit in één of paar of zelfs een paar specifieke maatregelen. Om tot een substantieel aantal maatregelen, andere politieke beslissingen, te komen is vooral een mentaliteitsverandering nodig. Dat geldt bijvoorbeeld in het kader van het klimaat- en milieubeleid , maar dus in feite voor het hele politieke beslissingsproces. Er zijn rationelere beslissingen nodig van de huidige politici, of meer rationele politici. Een analyse van de huidige (en voorgaande) generatie(s) , laat zien dat de kans daarop, zonder één of andere echt grote crisis, voorlopig niet al te groot is.
| Duitse en Nederlandse miljarden hielden eurozone overeind, maar het geld is op Maatschappij | Economie | 07 December 2011 | 01:07:17  |
|||
|
|||
Vijf thema’s belangenbehartiging Maatschappelijke Opvang
A. controle op overheid mist t.a.v. besteding subsidies
Voorbeeld: Noord-Zuidlijn Amsterdam; veel te weinig regie gevoerd door de overheid t.a.v. een peperduur megaproject met niet geoormerkte subsidies. En dat terwijl dit soort vernieuwende megaprojecten vanwege hun complexiteit erg onoverzichtelijk zijn. En dus had de overheid er boven op moeten zitten in de regievoering.
Voorbeeld: Haagse tramtunnel affaire; vergelijkbaar met Noord-Zuidlijn; niks van geleerd zo te zien; hoe kan het dat de overheid en de politiek hier zo makkelijk mee weg komen? Heel simpel: na een wisseling van de wacht zitten er nieuwe mensen die een dergelijk punt gewoon van de agenda kunnen halen; zo verdwijnt het uit zicht en kraait er geen haan meer naar. Ruud: hier is opzet in het spel: de aannemers zijn belanghebbend (Joris Weismuller Haagse Stadspartij; drong aan op onderzoek; is tegengehouden door college en raad ivm positie wethouder). Wouter: kan geen oordeel vellen over onwil of onmacht omdat ik onvoldoende op de hoogte ben
B. bureaucratie
1. Ondoorzichtigheid financieringstromen.
Voorbeeld: Bureaus Jeugdzorg.
Ombudsman Brenninckmeijer leverde onlangs vernietigende kritiek op de Bureaus Jeugdzorg. Reden: door de verschillende financieringsstromen is de indicatiestelling hopeloos ingewikkeld, waardoor de echte basale zorg niet snel en adequaat gegeven kan worden.
2. Complexiteit wet & regelgeving
Voorbeeld: onderzoek Enschede!
3. Langs elkaar heen werken van hulp- en dienstverlening
Voorbeeld: te veel verschillende methodieken en daaruit voortvloeiende meningen > gevolg: client raakt het overzicht kwijt in het zorgaanbod
Voorbeeld: geen eenduidige rapportage
Voorbeeld: geen overkoepelend plan van aanpak
C. vrijblijvendheid in de hulp & dienstverlening
Zelfs als organisaties samenwerken in overlegsituaties hoeven ze over hun voortgang en hun eigen bijdrage niet te rapporteren aan een hogere instantie. Ze zijn dus niet verplicht om verantwoording af te leggen van hun prestaties ten opzichte van de betreffende client. Dit is een context voor vrijblijvendheid. Niemand hoeft zich geroepen te voelen om zijn nek uit te steken voor echte verbetering van de ontstane situatie. Wouter: hier mis ik de regievoering van de overheid.
D. te weinig zelfwerkzaamheid clienten
Voorbeeld: in de cultuur proberen allerlei instanties onder hun verantwoordelijkheden uit te komen. Dit werkt door tot in alle niveaus van de samenleving. Bij clienten maatschappelijke opvang: als er iets misgaat hebben altijd de anderen het gedaan. Waar is de eigen verantwoordelijkheid gebleven?
Voorbeeld: clienten zitten doorgaans in de slachtofferrol waarin ze zich passief opstellen tov de hulpverlening. De client wil niet zelf zijn zaken regelen maar verwacht dit van de hulpverlener. En de hulpverlener laat zich voor zijn karretje spannen. De hulpverlener zou zich moeten beperken tot het aangeven van de route, om vervolgens de client aan te moedigen zelf de route te gaan lopen. De hulpverlener moet bijv. de te doorlopen procedure helder schetsen of de spelregels helder maken. Daarna moet de client binnen die procedure aan de slag. En ook moet de client zich aan de spelregels houden. De grootste fout van de hulpverlener is taken doen die de client zelf kan doen. Op die manier leert de client geen vaardigheden aan en blijft dus altijd afhankelijk van derden in plaats van gaandeweg te leren zelfstandig zijn plek in te nemen in de samenleving.
Voorbeeld: clienten leren omgaan met de computer en met internet zodat ze zelf informatie kunnen opzoeken en hun eigen mening gaan vormen en hun eigen vragen gaan stellen.
Voorbeeld: leg je in de dagopvang LdH niet neer bij passief gebruikersgedrag, waarbij de client alleen maar bezig is met gebruiken en zijn praktische rompslomp laat regelen door de hulpverleners. Doorbreek dit patroon door mensen te zelf verantwoordelijk te stellen voor hun eigen zaken.
Voorbeeld: cliënten moeten actief bezig zijn met het opbouwen van contacten buiten de gebruikerswereld van LdH. Want alleen als de omgeving een andere invloed gaat uitoefenen kunnen ze op termijn ontsnappen aan deze situatie. Blijven ze alleen in dit kringetje ronddraaien, dan blijft hun gedrag in stand, leren ze geen nieuwe vaardigheden, blijven ze passief en verandert er niks wezenlijks.
Voorbeeld: Ruud ziet het Leger des Heils als een onmachtige organisatie die niet in staat is om de daklozen handvaten aan te reiken om hun meervoudige problemen op te lossen. Met dien verstande dat de dak- en thuislozen niet zozeer lijden aan psychische problematiek, maar puur egocentrisch en asociaal gedrag vertonen. Zij bevinden zich aan de onderkant van de samenleving waarbij de omgeving niet gewend is de eigen problemen zelf op te lossen. Mensen vinden het gewoon dat anderen hun problemen opknappen, terwijl ze zelf passief toekijken. Mensen vinden het normaal alleen de lusten te ervaren als hun goed recht en de lasten te laten dragen door anderen. We kunnen hier spreken van een sociale en culturele erfenis. Dit gedrag is namelijk ook een gevolg van de vrijblijvende consumptiemaatschappij waar alles maar mogelijk is (bijv. heel makkelijk geld lenen), zonder rekening te houden met je medemens en zonder verantwoordelijkheid te dragen voor de consequenties van je gedrag (bijv. schulden). Ruud heeft dit gedrag aan den lijve ondervonden en maakt het elke dag mee binnen de nachtopvang. Wouter ziet het egocentrisme ook als oorzaak van asociaal gedrag, maar ziet hierin geen tegenstelling met bepaalde psychiatrische stoornissen die dit egocentrisme versterken of mede veroorzaken.
Voorbeeld: Ruud wijst op het mogelijke gevaar dat het stellen van een psychiatrische diagnose passiviteit en slachtofferhouding van de cliënt versterkt. Het kan de cliënt een argument in handen geven om te zeggen: “ik kan er niks aan doen dat ik me zo gedraag, want ik heb die of die stoornis”. Het kan dus door de cliënt aangegrepen worden als mogelijkheid om onder zijn eigen verantwoordelijkheid uit te komen.
E. kwalijke invloeden van de Nederlandse cultuur
Voorbeeld: Ruud: verandering rollenpatroon man / vrouw is opgelegd door culturele elite. De ‘gewone’ mannen en vrouwen weten hierdoor hun plek niet meer. Hierdoor ontstaan veel spanningen binnen relaties.
Voorbeeld: Het afschuiven van verantwoordelijkheden. Quote Michael Zeeman (?? Glossy Calvijn): “De culturele elite in Nederland heeft verzaakt door egocentrisch te kiezen voor genieten, en voorbij te leven aan de vele problemen in de (wereld)samenleving. Onder het motto: Na ons de zondvloed”.
Voorbeeld: T.a.v. ontwikkelingssamenwerking: met de linkerhand geven we bijv. 1 miljard Euro aan rijst, en met de andere hand verhinderen we dat arme landen hun eigen werkgelegenheid op poten zetten. Voorbeeld chocola: we halen goedkope cacao uit Ghana, maar investeren niet in de bouw van een chocoladerepenfabriek in Ghana, want we willen die fabriek in de EU hebben staan vanwege de werkgelegenheid. Arme landen zonder werkgelegenheid > geen inkomsten > geen geld voor de medische voorziening > vroege dood.
F. Historie Maatschappelijke Opvang
Idee: Per punt handelingsaanbevelingen noteren
De oranje juwelen van Wouter Bos en de staatssteun in relatie tot de technolease-constructies
De juwelen van Wouter Bos
Toine Heijmans, 19-12-2008 10:55 reageer 45 reacties
Een politicus die veel geld uitgeeft, vergroot zijn kansen om politicus van het jaar worden aanzienlijk.
Wouter Bos heeft sinds september meer geld uitgegeven dan de hele Marshall hulp waarmee Nederland de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog financierde. Om de kredietcrisis te bestrijden trok de Nederlandse regering 6 miljard euro uit. Maar dat zijn peanuts, vergeleken bij wat Wouter uitgeeft. Hij betaalde alleen al 16,8 miljard euro om Fortis Bank Nederland en ABN Amro over te nemen en omdat hij toch aan het winkelen was, nam hij er ook gelijk maar verzekeraars Amev en ASR bij. Met onze 16,8 miljard belastinggeld stimuleerde hij op één vrijdagavond de economie van België ruim twee keer zo sterk als de economie van Nederland. Maar de Belgen gaven dat geld meteen door aan de Franse bank BNP Paribas, bij wijze van bruidsschat van de Belgische Fortis Bank.
Wouter Bos kocht met zijn 16,8 miljard het recht om voor Fortis Bank Nederland, ABN Amro en een paar verzekeraars te zorgen. Daarna moest er nog het dubbele bij, want hij moest beginnen met die banken een noodkrediet van 34 miljard euro ter beschikking te stellen. Dat was ‘funding’ die deze banken nodig hadden, zo lees ik hier in een klein berichtje uit het Financieele Dagblad van 9 oktober.
Daarmee stond de teller al boven de 50 miljard. Geld dat Bos geleend heeft. In september bij de miljoenennota was de staatsschuld 250 miljard euro. Alleen door Fortis is die schuld in één weekend met 20 procent gestegen. Een derde van die toename ging naar België en Frankrijk, de rest leent Wouter Bos door aan de heren van Fortis en ABN Amro. En wat doen die met dat geld? Niet gewoon hypotheken of kredieten aan de sigarenboer op de hoek verlenen, vermoed ik. Want daar hebben ze spaargeld voor. Zouden ze met die 34 miljard van Bos misschien portefeuilles met vreemde producten financieren?
Wat Wouter dit najaar eigenlijk heeft gedaan is het oprichten van een groot hedge fund.
Door Fortis is de staatsschuld in één weekend met 20 procent gestegenEen fonds met 16,8 miljard eigen vermogen en 34 miljard geleend geld. Bij elkaar 50 miljard. Daarmee mag dit fonds aan de slag, onder leiding van oud-minister Gerrit Zalm. Die was nog niet binnen of er bleek dat het eerste miljard al kwijt was aan mijnheer Bernard Madoff aan wie ons aller Fortis/ABN Amro/Amev/VSB/ASR/MeesPierson hedge fund (werknaam Bosbank) dat geld in bewaring had gegeven. Om een fatsoenlijk onderpand had men niet gevraagd. Die Madoff heeft in totaal 50 miljard zoek gemaakt. Evenveel als waar de Bosbank nu mee gaat spelen.
Ik ben maar een eenvoudige huisvrouw die hier in Parijs treurt om de spaarcentjes die zij via Fortis en ING verloren heeft. Via Wouter Bos zijn alle Nederlanders nu aandeelhouder in het grote Bosbank hedge fund. Via dat fonds doet de Staat der Nederlanden nu aan bankieren, verzekeren en beleggen.
Dit in concurrentie met Aegon waarin Wouter Bos ook 5 miljard heeft gestoken en ING waar hij 10 miljard in heeft gestopt. Met de 750 miljoen aan SNS Reaal erbij heeft Bos bijna evenveel geld in de concurrenten van de Bosbank gestoken, als hij heeft betaald aan Fortis.
Dat kunnen niet allemaal goede beleggingen zijn. De Nederlandse burger moet zijn hoop op andere investeringen van de minister van Financiën stellen. Ik richt mijn hoop op één belangrijk ABN Amro onderdeel dat de politicus van het jaar in die paar dolle dwaze dagen heeft gekocht. Dat is de International Diamond and Jewelry Group, zo las ik in een brief van Wouter Bos aan de Tweede kamer. Ik voorspel dat een vrouwelijke volksvertegenwoordiger als eerste zal vragen wat de minister hiermee van plan is.
Nederlandsche Handel-Maatschappij, 1824-1964
Handelsonderneming 1824-1882
De Nederlandsche Handel-Maatschappij (NHM) werd op 29 maart 1824 op initiatief van ‘Koning-koopman’ Willem I in Den Haag opgericht. De maatschappij vormde een algemeen im- en exportlichaam met als voornaamste doel de bevordering van de nationale handel die grotendeels stil had gelegen tijdens de Franse bezetting (1795-1813). Ook hoopte men met de oprichting zowel bestaande handelsbetrekkingen uit te breiden als nieuwe wegen voor de handel te ontsluiten.
Door nauwe betrekkingen met de Nederlandse staat te onderhouden, speelde de NHM een grote rol bij de ontwikkeling van de handel tussen Nederland en Nederlands-Indië. Haar werkgebied lag aanvankelijk vooral in Indië waar de activiteiten sinds 1826 vanuit het kantoor te Batavia, de Factorij, werden gecoördineerd. Dankzij de invoering aldaar van het Cultuurstelsel – belasting in natura in de vorm van koffie, suiker en thee – in 1830 door Van den Bosch, trad de NHM ook op als staatsbankier, commissionair en expediteur van de staat. Zij was belast met de verkoop en verscheping van de producten die door het cultuurstelsel aan de overheid toekwamen. Zij was daarmee zo succesvol en trok de handel zozeer naar zich toe dat sommige handelaren haar initialen interpreteerden als ‘Niemand Handelt Meer’ en men haar in Indië de bijnaam gaf: ‘Kompenie Ketjil’, kleine regering.
Na de afscheiding van België in 1830 fungeerde de NHM ook als participatie- en financieringsmaatschappij voor de industrie, met name voor de Twentse textielnijverheid. Vanaf 1850 begon de NHM zich ook bezig te houden met de financiering van, deels in eigen bezit zijnde, cultuurmaatschappijen in de Nederlandse koloniën. Een uitvloeisel hiervan was de opening in 1858 van een kantoor in Singapore; tegenwoordig de oudste bank van de stadsstaat. In 1866 werd het cultuurbedrijf in Suriname gestart, vanaf 1882 op de onderneming Mariënburg.
Verbreding met bancaire activiteiten, 1882-1945
Een bank in de huidige zin van het woord, was de Maatschappij toen nog niet. Als gevolg van het meer liberale beleid ten aanzien van Indië en de geleidelijke opheffing van het Cultuurstelsel, was de NHM echter genoodzaakt zich op bankzaken toe te leggen. Het verbod tot het drijven van handel in wissels en effecten werd in 1874 opgeheven en in 1882 stelde de Factorij in Batavia zich open voor kredietverlening, rekening-courant, termijndeposito’s en effectenorders. Directeur Balthazar Heldring, de latere president, speelde in deze koerswisseling een belangrijke rol. In 1902 gingen de bancaire zaken in Nederland van start.
Een van de andere activiteiten uit de geschiedenis van de NHM, was de uitgifte van bankbiljetten. Door de onzekere financieel-economische situatie in Shanghai, waar de NHM sinds 1903 een agentschap had, en het ontbreken van een Chinese centrale bank, gaf men er ‘Shanghai-dollars’ uit, die nog tot 1946 als geldig betaalmiddel dienden. Het dochterbedrijf de Surinaamsche Bank verzorgde tot 1957 in Suriname de bankbiljettencirculatie.
De landbouwcrisis in Indië in de jaren dertig van de twintigste eeuw werd bijna de ondergang van de onderneming. Bij de reorganisatie in 1934 moest 75% van het kapitaal worden afgestempeld. De NHM ging daarna haar positie in Nederland bijstellen. Jarenlang had de bank, naast het hoofdkantoor in Amsterdam en de agentschappen Rotterdam en Den Haag, geen vestigingen in Nederland en steunde men op de vele agentschappen in Nederlands-Indië en het Verre Oosten. Pas met de overname in 1936 van de Geldersche Credietvereeniging,
waarmee al sinds 1916 een belangengemeenschap bestond, werd het Nederlandse kantorennet aanzienlijk uitgebreid.
Ontwikkelingen na de Tweede Wereldoorlog, 1945-1964
Na de Tweede Wereldoorlog werd een groot aantal nieuwe buitenlandse vestigingen geopend; het binnenlandse kantorennet verdubbelde na 1945 tot 167 vestigingen. Het Indonesisch cultuurbedrijf werd in 1959 genationaliseerd, iets wat het jaar daarop ook gebeurde met het bankbedrijf in de voormalige Nederlandse kolonie.
De schaalvergroting in handel en industrie noodzaakte ook tot een concentratie in het bankwezen. De NHM en de Twentsche Bank fuseerden daarom in oktober 1964 tot de Algemene Bank Nederland.
Burgers niet bereid op te draaien voor fouten van banken?
Gepost door: Scarlett ()
Datum: 08 april 2011 22:14
In Ijsland zal het referendum uitwijzen dat de bevolking niet bereid is op te draaien voor fouten van banken en de overheid. (ijsland een land waar de staatschuld nu 124% is van het Bruto Binnenlands Produkt).
Ter vergelijking met nederland waar de staatsschuld 65% is van het Bruto Binnenlands Produkt kunnen wij ons gerust stellen want in Japan is dat 196 %! en de VS 80%.
In Griekenland is dat 158%, Ierland 124%, Portugal 83%, Italié 118%, België 103%… om maar enkele landen te noemen die hoge schulden hebben.
Ter vergelijking: de voormalige oostblok landen hebben een schuld van circa 35% als gemiddelde + er is een regel in Europa dat de hoogte van de staatsschuld niet hoger mag zijn dan 60%.
Zou Griekenland de schuld terug kunnen brengen naar 60%, dan zou Griekenland 13,7% van het jaarlijks BBP aan rente en schulden moeten aflossen en dan is er geen ruimte om tegenvallers(als hoge rente) op te vangen. Het CPB geeft 70% schatting dat Griekenland de schuld niet meer zal kunnen betalen binnen 5 jaar. Voor Portugal en Ierland is de kans geschat op 40% en voor Spanje op 25%.
In Griekenland gaf de overheid te veel geld uit en stelde de financiële situatie te rooskleurig voor.In Ierland en Spanje knapte de huizen bubbel, en de overheid moest/moet bijspringen doordat de banken in problemen kwamen/komen.
In Griekenland is de werkloosheid 12,2% en de begrotingstekort 15,4%
In Portugal is de werkloosheid 11% en de begrotingstekort 10%
In Ierland is de werkloosheid 13,5% en de begrotingstekort 16%
In Spanje is de werkloosheid 20% en de begrotingstekort 12%
In Nederland is de werkloosheid 4,5% en de begrotingstekort 7,5%
Portugal is het derde land dat nu aanklopt om financiële steun te krijgen (75 miljard euro).
Griekenland was het eerste land dat om steun vroeg en kreeg (80 miljard euro uit bilaterale leningen + 30 miljard euro van het IMF)
Ierland kreeg vervolgens hulp via het Europeesche StabiliteitsFonds (17,5 miljard euro + 22,5 miljard via IMF + 22,5 miljard via het EFSM= Europeesche commissie)
Deze steunmaatregelen staan nog los van de miljarden aan staatsleningen die door de ECB (Europeesche Centrale Bank) zijn opgekocht van de zwakke Eu landen waarvoor toegezegt en gecommiteerd 77,5 miljard euro!
Voor al deze steun maatregelen moeten de landen in kwestie begrotingmaatregelen nemen die de burger zwaar treffen! Hoe lang dat wordt geaccepteerd is nog maar de vraag.
Nederland staat volop blood aan de kredietrisico’s:
Nederland staat nu al ruim voor 13,5 miljard euro aan garanties, en de toezegging in geval van nood is dat op te voeren tot 69 miljard euro : immers Portugal staat nu aan de deur, gevolgd door Spanje?…
Tabel CPB:
Bilaterale lening griekenland (80 miljard volledig gecommiteerd- aandeel nl is 5,9% = 4,7 miljard)
IMF (250 miljard waarvan 30 miljard gecommiteerd aan Griekenland en 22,5 aan Ierland- aandeel nl is 2,7% = 1,4 miljard)
EFSF (440 miljard waarvan 17,5 miljard gecommiteerd aan Ierland- aandeel nl is 6% = 1 miljard) + (achtervang garantie 24 miljard : nl 6%)
EFSM= eu commissie (60 miljard waarvan 22,5 miljard gecommiteerd aan Ierland- aandeel nl is 4,7% = 1,1 miljard)
ECB directe aankopen (77,5 miljard volledig gecommiteerd-aandeel nl is 6% = 4,6 miljard)
NAAST DE STAAT is er dan nog het aandeel dat nederlandse banken samen aan staatsobligaties van probleem landen in hun bezit hebben – volgens de stresstest nl banken zou dat 7,8 miljard euro zijn…(ING bank b.v voor 5,5 miljard)
Daarboven ook nog het aandeel die pensioenfondsen aan staatsobligaties in hun portefeuille bezitten van de probleem landen!!!! En wat te zeggen over schuldeisers als verzekeraars, burgers etc…
Duidelijk moet zijn dat sommige banken en/of verzekeraars en/of pensioenfondsen in de problemen kunnen geraken zodat de betreffende overheden moeten bijspringen. Tot nu toe kon de schuld steeds worden herfinancierd, daar zal ooit een einde aankomen omdat de last ondraaglijk zwaar wordt. En wat dan dan afstempelen, schuldpapieren zullen moeten worden afgeschreven, de bancaire sector wordt ondermijnd … etc…etc…
Dat zal er dus gebeuren wanneer de probleem landen niet meer aan hun verplichtingen kunnen voldoen… NIET ROOSKLEURIG, OOK VOOR NEDERLAND tel maar op welke tekorten er dan ontstaan op de rijksbegroting
Anaconda15's Blog 