De link tussen het leger des heils en Aventure consulting&managementbureau ligt bij de centrale AWBZ uitvoering zonder tegenprestaties aan clienten te leveren.Waar de pseudo-christenen van het Leger des Onheils “Mammon de Geldgod” aanbidden (betekenis Salvation is AWBZ) met een VOC mentaliteit die zijn weerga niet kent maar ja het zijn dus Nederlanders gek op graaien,handelen en sjacheren zonder enig gevoel,emotie of moreel besef.
Engels: “If a free society cannot help the many who are poor, it cannot save the few who are rich.”
John F. Kennedy
Amerikaans politicus en president (35e) (1917-1963)
Wat betreft het probleem rondom de dak en thuislozen en de onterechte indicaties van psychische problematieken die bij de doelgroep word vast gesteld door onbevoegde medewerkers van het leger des heils en andere stichtingen die zich met opvang van dak en thuislozen bezig houden om AWBZ gelden te claimen bij de regionale zorgkantoren meld ik u dat de Hr. Willem de Lange die in 2007 interim-directeur was bij het leger des heils Zwolle toen in EenVandaag vertoont werd dat deze welzijnsorganisatie fraude pleegde met AWBZ en bijzondere bijstand i.v.m. woonbegeleiding de Hr. W. de Lange ook manager was bij management&consultingbureau Aventure die de indicaties regelde voor de AWBZ aanvragen voor het leger des heils en waar dit persoon dus met een dubbele pet op werkzaam was bij twee organisaties.
De Hr. W. de Lange was een van de geinterviewde personen bij het onderzoek dat CDA tweede kamerlid de Hr. Aart Mosterd uitvoerde in opdracht van het landelijke leger des heils naar de beschuldiging van fraude met AWBZ gelden door het leger des heils Zwolle.
Dus de slager die zijn eigen vlees keurde.
Uit dit onderzoek dat maar 8 weken duurde kwam het onderzoekrapportage “de Opvang naar Waarde Geschat” in pdf bestand uit de bus die het leger des heils Zwolle vrijpleiten van fraude met AWBZ.
Maar accountantsbureau Pricewaterhousecoopers kon dit onderzoek en de conclusies niet onderbouwen omdat zij geen toegang hebben gekregen tot de volledige financiele administratie van het leger des heils.
En daarom vroeg de SP Zwolle raadsfractie om een raadsenquette die werd afgewezen door de meerderheid van de Zwolse gemeenteraad.
oktober 2006
Financiële onduidelijkheid Leger des Heils
FINANCIELE ONDUIDELIJKHEID LEGER DES HEILS
Dakloos, ten einde raad en geen plek meer. Het Leger des Heils heet je welkom, biedt je
opvang en een bed. En daar hangt een prijskaartje aan. Het Leger des Heils vraagt gemiddeld
500 euro per maand als vaste bijdrage aan de cliënten. Zonder specificatie. En dat is veel te
veel, volgens Simon Goossensen. Als oud-cliënt wil hij openheid over wat er met het geld
gebeurt.
Volgens het Leger des Heils is dat niet te zeggen. Onzin, zegt Goossensen. Hij vecht al een jaar voor
openheid van zaken van het Leger des Heils en hij staat daarin niet meer alleen
Redactie EénVandaag
Postbus 1329
1200 BH Hilversum
035-6715600
redactie@eenvandaag.nl
http://www.eenvandaag.nl/binnenland/31265/financi_le_onduidelijkheid_leger_des_heils 1
Willem de Lange RA (1958)
managing partner
willem.de.lange@aventure.nl
In werkomgevingen als het Academisch Ziekenhuis Utrecht (AZU) en de NV Nederlandse Gasunie is De Lange actief geweest als intern accountant. Daarbij groeide een bijzondere interesse in en vaardigheid voor de vakgebieden EDP en Operational Auditing. Zijn nauwe betrokkenheid bij de opstart van de nieuwbouw van de AZU leidde mede tot realisatie binnen het budget. Bij Gasunie begeleidde hij als EDP-auditor de herstructurering van de informatievoorziening door de invoering van SAP. Deze periode van werken en leren werd in 1990 afgesloten met het behalen van zijn NIvRA-accountancy diploma.
In 1991 maakte Willem de Lange de overstap naar het nieuw opgerichte KPN-onderdeel Vastgoed. Hier werd in 1994 de inrichting van de financiële administratie afgerond.
Vanaf 1994 tot 1999 was De Lange actief als zelfstandig interim manager met zijn bedrijf Infactovisie. Hij rondde opdrachten op het gebied van bouwkostenmanagement, Europese aanbesteding voor de overheid, optimalisatie van de informatievoorziening en toepassing van automatisering succesvol af.
In het algemeen is De Lange in zijn element in complexere organisaties met politieke aspecten in de besluitvorming. Hij is gespecialiseerd in managementvraagstukken op het snijvlak van financiën en automatisering.
Begin 2000 hebben de Lange en Slomp hun krachten gebundeld in @AVenture Partners.
« Terug
——————————————————————————–
4 Artikelen 4 nieuwsbrief december 2007
Geachte relatie,
In deze nieuwsbrief kunt u lezen over zaken die ons de afgelopen tijd hebben beziggehouden en wellicht interessant voor u kunnen zijn.
Leger des Heils werkt efficiënt met centraal aanvragen AWBZ-zorg
Bij het Leger des Heils worden de aanvragen voor AWBZ-gefinancieerde zorg vooralsnog geregeld door een centraal bureau. ,,Hier is enige kennis voor nodig, want het is belangrijk dat de aanvraag voor de indicatie voor de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten correct wordt ingediend. Er zitten voor de individuele cliënt en zijn helper nogal wat haken en ogen aan de te volgen procedures. Daarom worden aanvragen voor cliënten centraal uitgevoerd”, vertelt Willem de Lange, partner van Aventure Consultants & Managers en sinds januari manager van het centraal bureau van het Leger des Heils.
Een deel van de AWBZ-financiering voor het Leger des Heils is landelijk in één zorgkantoor gecentraliseerd. ,,Dan is het efficiënt om het aantal contacten te kunnen kanaliseren. En een derde argument is dat het systeem deels met een controle achteraf werkt. Dat heeft tot gevolg dat het efficiënt is om rapportages voor die controle centraal te maken”, licht Willem de Lange toe. Het Leger des Heils hanteert vooralsnog deze centrale werkwijze. Op termijn echter zullen onderdelen mogelijk decentraal worden uitgevoerd, verwacht De lange. ,,Omdat het Leger des Heils streeft naar een relatieve autonomie van de werkeenheden is dit een Lees verder.
Bart Wolters sluit zich aan bij Aventure Consultants & Managers
Drs. B.P. (Bart) Wolters treedt toe tot Aventure Consultants & Managers. Als strateeg, marketeer en veranderingsmanager gaat hij opdrachten uitvoeren bij middelgrote en grote organisaties in diverse branches.
Wolters is afkomstig van Terberg Beheer, een automotive groep met 1200 medewerkers en een omzet van EUR 420 miljoen. Daar was hij (2004-2007) onder andere lid van de Raad van Bestuur en directeur van de Dealersector. Hij voerde reorganisaties door bij dealerbedrijven, tankstations en de holdingorganisatie waarmee de groepsresultaten in twee jaar tijd aanzienlijk verbeterden. Hij initieerde de verkoop van de dealerbedrijven die hij succesvol afrondde, waarna zijn taak als directeur zodanig slonk dat hij uit eigen beweging ontslag nam. Daarvoor (1999-2004) was hij algemeen directeur van de Autodivisie van de Van Tilburg Bastianen Groep (185 medewerkers) waar hij een volledige reorganisatie doorvoerde. Lees verder.
Interim-manager Bert Noteboom: “Automotive moet kansen zien en grijpen”
De automotivesector moet zijn kansen zien en grijpen, is de opvatting van Bert Noteboom van Aventure. Hij is als interim-manager en adviseur veelvuldig betrokken bij reorganisaties, fusies en overnames in de sector.
De automotive branche heeft het momenteel zwaar. Dealers worden grootschaliger en gaan samen. De kleine zelfstandige verdwijnt en marges staan onder druk onder dwang van regels van de importeur. De marge op de verkoop van auto’s is laag; de nadruk ligt op de verkoop terwijl dealers aan service kunnen verdienen, echter auto’s vergen minder onderhoud. Tegelijkertijd is vakkundig personeel moeilijk te vinden. Zie hier in het kort de bedreigingen van de branche. ,,Laat de dealer echter kijken naar de kansen en mogelijkheden van concepten. Iedereen richt zich op verkoop, maar aan aftersales wordt verdiend. Leg meer nadruk op service”, zo adviseert manager Bert Noteboom vanuit zijn praktijkervaring. ,,Zoek een nieuwe klantenkring op. Dat vergt investeringen, maar zorg voor een betere binding met de werkplaatsklanten om meer verkopen te creëren. Ik denk aan een klantenkaart, het aanbieden van financiële diensten zoals verzekeringen en aanverwante producten en het geven van betere garanties. Buig het dure imago van de dealer om door klanten anders naar de prijzen te laten kijken.” Voor de banken vormen automotivebedrijven een van de grootste risicosectoren, merkt hij. ,,Zij bieden weinig of terughoudende medewerking aan ondernemingen en zullen zeer kritisch zijn op ontwikkelingen. Daarom is zaak om Lees verder.
Afspraak maken?
Heeft u vragen over deze nieuwsbrief of wilt u een afspraak maken, schroom niet! Geheel vrijblijvend wisselen wij met u van gedachten. Hierbij staan helderheid, no-nonsense en implementeerbaarheid altijd voorop. Wij staan in voor resultaat en zijn altijd bereid om onze adviezen binnen uw organisatie uit te voeren.
Wij wensen u vast fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling!
Met vriendelijke groet,
Aventure Consultants & Managers
Financieel Dagblad. Publicatiedatum: 4/9/2004. Auteur Matthijs Smits
Sinds woensdag zit hij in uniform achter zijn bureau. Harm Slomp (43) verruilde het puur zakelijke voor het financiële management van het Leger des Heils. Het vergde een inkomensoffer, maar de nieuwe functie past naadloos bij wat Slomp al sinds zijn twintigste naast zijn werk was: heilsoldaat.
ALMERE – Hij is nóg onder de indruk van de huldiging die ‘majoor’ Bosshardt afgelopen maandag ten deel viel toen die door Israël werd geëerd om haar hulp in de oorlog aan joodse kinderen. Harm Slomp was erbij, hoewel nog niet officieel in functie. Twee dagen later zit hij op het hoofdkantoor van het Leger des Heils als kersverse secretaris-penningmeester, een baan waarin hij eindverantwoordelijk is voor het totale financiële reilen en zeilen van de Nederlandse tak van het Leger des Heils.
‘Eigenlijk kwam dit te vroeg’, stelt Slomp als hij uitlegt hoe de opmerkelijke stap zich voltrok. ‘Toen ik gebeld werd om te komen praten, dacht ik meteen al: het zal toch niet dát zijn? Want voor iemand van 43 past dit niet in het normale arbeidsverloop. Toch heb ik er niet meer dan 24 uur over na hoeven denken. Nu ben ik de eerste in deze functie die niet uit de rangen der officieren van het Leger komt. Dat is anders wel zo en in dit geval moest Londen (het wereldwijde hoofdkwartier, red.) er speciaal toestemming voor geven. Er is nu een uitzondering gecreëerd voor in beginsel een aantal jaren.’
Slomp was lange tijd een der twee directeuren bij automobielbedrijf Kwik-Fit; sinds 1998 vervulde hij daarna vanuit zijn toen opgerichte eigen bedrijf @Aventure Partners allerlei managersfuncties ad interim. Steeds voor een halfjaar. In heel uiteenlopende sectoren, maar toch ook weer in de automobielhoek.
Zijn relatie met het Leger des Heils dateert uit 1981, toen Slomp twintig was. ‘Via het meisje dat inmiddels alweer lang mijn vrouw is. Zij was heilsoldate. Ik wilde me verplaatsen in wat haar bezighield en ging een keer mee naar een brassbandconcert. Ik ben meteen gebleven.’ Van huis uit was Slomp. overigens maar ten dele kerkelijk. ‘Mijn opa was dominee in de veenkolonie Drouwenermond. Nederlands-hervormd. Maar mijn vader zette zich er in zijn jeugd tegen af, waardoor ik zelf geen kerkelijke opvoeding heb gehad. Ik kan me echter nog heel goed herinneren hoe mijn opa eens voorlas uit het Oude Testament, een verhaal vol geweld, en daarbij in tranen uitbarstte. Toen hij stierf was ik al heilsoldaat en dus tot het kerkgenootschap van het Leger toegetreden. Maar tot uitwisseling tussen hem en mij kwam het nooit. Ik zou dat graag alsnog overdoen. Pas op zijn sterfbed kwam het raakpunt.’
Toetreding tot het Leger des Heils vergde wel enkele offers: geloofsbelijdenis doen, alcohol en tabak afzweren en een fatsoenlijk leven leiden. ‘Ik was fervent lid van een wijnstudieclub, dus die moest ik eraan geven. En bij zakelijke etentjes drink ik water; dat geeft nog wel eens aanleiding tot vragen en discussie.
Slomp onderbrak zijn accountantsopleiding en zijn werk bij Moret & Limperg voor militaire dienst, maar die pakte anders uit dan hij kon vermoeden en zou heel bepalend worden voor zijn verdere vorming. ‘Ik ging voor de officiersopleiding bij de Koninklijke Landmacht, maar wilde uitsluitend voor facilitair werk in aanmerking komen. ”Dan hoort u hier niet”, werd me voorgehouden. ”U moet een beroep op gewetensbezwaren doen”. Dat ervoer ik als een koude douche, maar het leidde er uiteindelijk toe dat ik – ondanks een aanvankelijke afwijzing – bij het Goodwillcentrum van het Leger des Heils in Den Haag vervangende dienstplicht kreeg. Een provinciaaltje, groen als gras, zo in de rosse buurt. Ik runde er een opvanghuis met zeventig kamers. Terugblikkend denk ik wel eens: dat was een te gek hoge verantwoordelijkheid. Maar ik heb er veel geleerd. Onder andere dat ieder mens, als hij maar genoeg tegenslagen te incasseren krijgt, ontsporen kan. Deze periode is voor mij uiteindelijk belangrijker geweest dan welke opleiding ook.’
Slomp kwam na negentien maanden als een ander mens terug in de accountancy. ‘Mijn carrièrepad ging ineens steil omhoog; ik denk mede door de inmiddels ervaren verantwoordelijkheden. Ik had een combinatie van daadkracht en zachtheid ontwikkeld.’
Zijn betrokkenheid bij het Leger des Heils heeft Slomp sindsdien altijd uitgedragen in de bedrijven waar hij kwam te werken. Niet van de daken schreeuwend, maar bijvoorbeeld wel aanhalend in een persoonsbeschrijving in personeelsbladen. Bij reorganisaties – hij voerde er heel wat door – sloeg dat echter ook op hem terug. ‘Het is me meer dan eens voor de voeten geworpen of het ontslaan van iemand wel christelijk was. Ik kon er slechts tegenover stellen dat je bij elke beslissing die een ander schaden kan, eerst heel goed moet nadenken. Daar heb ik dan wel een slapeloze nacht voor over. Maar in je afweging betrek je ook het bedrijfsbelang en dat slaat op veel meer mensen terug.’
Na bijna tien jaar in de accountancy stapte Slomp eind jaren tachtig over naar het Assense automobielbedrijf De Vries, een klant van Moret. ‘Mijn rol daar reikte veel verder dan het pure accountantswerk. Ik heb er een passie voor de automobielsector ontwikkeld. Er heerst een enorme commerciële dynamiek. Op een accountantskantoor leer je niet hoe de commercie werkt. Die kennis deed ik bij De Vries op. Uiteindelijk heb ik me ingekocht in dat bedrijf, denkend dat ik daar de rest van mijn leven wel zou blijven. Tot Kwik-Fit mij in 1992 benaderde. Dat was tien keer zo groot als De Vries en werkte bovendien internationaal.’ De nieuwe uitdaging was groter dan Slomp had kunnen vermoeden, want ‘kort na mijn aantreden bleek de financiële situatie veel slechter dan me was voorgehouden.’ Dat betekende dus reorganiseren. En een nieuwe ervaring: ‘Het is een grote teleurstelling in de persoonlijke sfeer als je ergens extreem in investeert om onheil te keren en er blijkt na afloop slechts wrok te resteren. Nu weet ik hoe dat werkt. Je moet je ertegen wapenen dat je niet kunt rekenen op begrip.’
Onverwacht kwam Slomp na een jaar in de top van Kwik-Fit Europe. Daar zag hij hoe mede onder zijn leiding het bedrijf in zes jaar tijd in vestigingen verdubbelde en van verlieslatend weer flink winstgevend werd. Maar toen stónd de organisatie ook. ‘Het liep goed en ineens ervoer ik dat ik te weinig om handen overhield. Zeker ten opzichte van het hoge salaris. Daar kon ik te weinig tegenover stellen.’
‘Ik besloot weg te gaan zonder te weten wat daarna. Ik hoopte cfo te kunnen worden bij een klein beursfonds, heb ook enkele contacten daarover gehad, maar zag al gauw dat dat niet leuker zou worden dan wat ik al had gedaan. Mijn omgeving suggereerde een eigen zaak te starten. Maar ik had die ellende vroeger thuis gezien toen mijn vader failliet ging. Uiteindelijk heb ik de sprong toch gewaagd. Ik mikte op activiteiten op het kruispunt van de advocatuur en het financieel management. Onmiddellijk werd ik al ingeschakeld bij de afhandeling van een faillissement.’
Sindsdien hopte Slomp van project naar project. Steeds een half jaar interimmanager. Met als laatste vorig jaar nog weer eens Kwik-Fit. Tot het Leger des Heils hem benaderde voor het financieel leiderschap, een fulltime baan. ‘Maar ik blijf er wel werk voor mijn eigen bedrijf bij doen. Het voortzetten van contacten met het bedrijfsleven is ook goed voor het Leger.’
Nu zit Slomp dan op het hoofdkantoor in Almere. Dagelijks rijdt hij van zijn huis nabij Steenwijk op en neer. Hij bracht voor de nieuwe baan een flink inkomensoffer. ‘Maar ik wil niet dat u daar een martelaarsverhaal van maakt. Ik kon best voor een tijdje wat terug.’
Bij het ‘Leger’ moet hij de financiële tekorten zien weg te werken. ‘En iemand opleiden die mij te zijner tijd opvolgt, iemand uit de officiersrangen van het Leger zelf zoals altijd gebruik is geweest.’ Slomp ziet de klus zonnig in zolang het kabinet althans zijn eerdere plannen met de AWBZ niet doorzet. Want daaruit put het Leger voor zijn welzijnswerk veel geld. ‘Als dat opdroogt of vermindert, ontkomen we niet aan een grote reorganisatie. Als het goed afloopt, kunnen de veranderingen hier worden doorgevoerd zonder al te veel rimpeling. Maar ook al zal deze baan niet duren tot aan mijn pensioen, een klus voor een paar maanden wordt het zeker níet!’
““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““““
© laatst bijgewerkt op 02 maart 2005
Klachten leger des heils
Heeft u echt hulp nodig
Postbus leger des heils vol ?
“D€ BUDG€TCONSUL€NT”
Postbus 322, 8200 AH Lelystad
Vestigingen: Lelystad, Almere en Amsterdam
K.v.K. te Amsterdam nr.: 34216073
Aan: Gemeente Lelystad, B&W, Postbus 91, 8200 AB Lelystad.
Lelystad, 19 februari 2005.
Betreft: post retour van het Leger des Heils.
Geachte burgemeester en wethouders,
Vorige week stuurde ik post ten behoeve van een ex-cliënt van Stichting 3D naar het Leger des Heils in Lelystad omdat het Leger des Heils, afdeling Trajectbegeleiding 25+ het Opbouwwerk 27+ van Stichting 3D heeft overgenomen en hiermee ook de hulp aan de ex-cliënt van Stichting 3D.
U betaalt het Leger des Heils voor haar werkzaamheden en het blijkt dat het Leger des Heils haar werkzaamheden niet naar behoren uitvoert omdat de post niet behandeld wordt.
De post komt namelijk retour met de mededeling dat de brievenbus van het Leger des Heils vol zit. (bijlage)
De brievenbus wordt door het Leger des Heils niet geleegd. Het kan natuurlijk zijn dat men de sleutel van de brievenbus kwijt is, maar er is altijd wel een medewerker bij het Leger des Heils die lange vingers heeft, waarmee hij of zij de post uit de bus kan vissen!
Ik vond het nodig u in te lichten omdat we allemaal alert moeten blijven of onze gemeenschapsgelden goed besteed worden. Immers u betaalt het Leger des Heils voor de hulp aan mensen in Lelystad en naar mijn mening helpt het Leger des Heils de mensen niet goed omdat zij de post van de hulpbehoevende mensen niet behandelt. De post kreeg ik namelijk retour.
Ik ga ervan uit u naar behoren te hebben ingelicht.
Met vriendelijke groet,
“D€ BUDG€TCONSUL€NT”
Alex Speijer
0° weerverkeerbeursVideoFotoVKbanen de Volkskrantabonneer je
lees online
.de Volkskrant mobielde Volkskrant nieuwsbriefNieuwsopinieblogsCultuurSportEconomieReizenservicewebwinkelvkblogsredactieblogsdemio-gastblog3
gastblogs over verpleeghuizen< Voorpagina Ontdekkingsreis in zorgsector 5 maandag 15 november 2010 20:42 door demio-gastblog3
Tags: vkblogdag over verpleeghuizen, verpleeghuizen, zorgmaffia
Met mijn grote vriend Columbus besloot ik op ontdekkingsreis te gaan in de zorgsector.
De bedoeling was om verre landen te bezoeken welke door de beschaafde wereld Bananenrepublieken werden genoemd. Ook wilden we landen bezoeken waar de maffia heerste over volk en politiek. We zijn nooit buitengaats geweest omdat we alles in eigen land konden ontdekken.
Na twaalf jaar ervaring met de zorg in eigen land kunnen we stellen dat in onze beleving sprake is van een maffia-achtige organisatie binnen de zorgsector in Nederland.
Verder ontdekten we dat er vele wetten en regels bestaan die de zorggebruiker zouden moeten beschermen. Zouden moeten betekent dat ze het dus niet doen. Recht hebben en recht krijgen in de zorg zijn twee verschillende zaken.
Zo ontdekten we het klachtrecht. Zag er goed uit op papier maar in de praktijk worden leden van een klachtencommissie door de zorginstelling zelf geronseld. Hetzelfde geldt voor de cliëntenraden. Dat orgaan zou de belangen van de bewoner in een verpleeghuis moeten vertegenwoordigen.
Wij ontdekten dat sommige leden van de klachtencommissie praktiserende wethouders van de gemeente waren. De hele commissie scheen helemaal niet objectief en onafhankelijk te zijn.
Leden konden best hun voordeel halen voor hun eigen familielid in het tehuis door klagers de mond te snoeren met hun uitspraken.
Voor leden van de cliëntenraden gaat hetzelfde verhaal op.
We ontdekten dat een, door de zorgsector zelf bedachte beroepscommissie klachten (LBK) nog slechter was dan plaatselijke klachtencommissies.
Nooit zocht iemand naar de waarheid en werden alle leugens en bedrog van een zorgaanbieder als waarheid aangenomen. Zowel bij de klachtencommissie, de beroepscommissie LBK, de rechtbank, kortom bij alle mogelijke procedures waar de cliënt zijn recht kon halen (op papier), werd je als klager met leugens en bedrog omgevormd tot aangeklaagde en de zorgaanbieder die belabberde zorg leverde werd op die manier de klager.
En we merkten dat de echte klager systematisch aan het kortste eind trok.
Dit mede door de opstelling van de Inspectie voor de Volksgezondheid. Die houdt gewoonlijk de zorgsector de hand boven het hoofd. Vanzelfsprekend om het eigen straatje schoon te houden, want onder staatstoezicht kan er niets mis zijn is de opvatting.
Helaas ontdekten we dat het staatstoezicht helemaal geen toezicht is. De inspectie kijkt naar hetgeen zorgaanbieders op papier hebben bedacht. Op papier omschrijven ze hoe ze zorg verlenen. En de papieren zien er altijd goed uit. De inspecteur kondigt zijn onverwacht bezoek van te voren aan en tijdens zijn inspectieronde laat hij zich rondleiden langs een welbepaalde route. Dan zegt hij bij voorbeeld: toon mij eens een paar documenten waarin de incontinentiezorg beschreven is. Dat is hier keurig in orde constateert meneer de inspecteur. En als hij dan vertrokken is zit je moeder van onder tot boven nat geplast omdat ze met de inspecteur op stap waren en dus geen tijd hadden om te verschonen.
Ons bleek dat de inspectie helemaal niets voorstelde in de zorg. Overigens blijkt ieder staatstoezicht uitsluitend af te gaan op wat er door bedrijven of instellingen zelf wordt opgegeven. Dat is zo geregeld.
We kwamen roeibootjes tegen waar de bemanning uitgeput lag te zuchten vanwege het roeien tegen de stroom in of die waren lek geschoten door de zorgmaffia. We zagen veel gestrande boten, op de klippen gelopen bij hun zoektocht naar goede zorg.
We hoorden veel verhalen van lotgenoten die op geen enkele wijze er in geslaagd waren om hun rechten te gelde te maken. Zo heet dat in vaktermen van advocaten en rechters.
We konden uit eigen ervaring en die van anderen noteren dat de Nederlandse rechtsorde minder door terroristen uit het oosten bedreigd wordt maar veel meer door de weledelgestrenge rechters en advocaten uit eigen streek.
We hoorden verhalen over de smerige streken van zorgaanbieders als familie zich bemoeide met de zorg voor hun vader of moeder in een verpleeghuis. Families werden buiten de deur gezet omdat veel zorginstellingen geen pottenkijkers in huis willen hebben.
De meest toegepaste strategie om families te weren zijn het verstoren van de relatie, het ontbreken van vertrouwen, het belemmeren van goede zorg en een bedreiging voor de medewerkers. Daarmee kunnen zorginstellingen met succes iedereen buiten zetten die geen genoegen neemt met de belabberde zorg. Of die zich niet wenst te schikken naar de grillige willekeur van tehuizen.
Feitelijk bleven we ronddwalen in de verpleeghuiszorg zodat we minder ervaring konden opdoen met andere zorgvormen.
In deze beperkte omgeving konden we onze oren en ogen niet geloven.
In de 21 ste eeuw hadden we verwacht dat de overheid, de regering, de minister van VWS vooral oog had voor de belangen van zijn burgers.
Maar zo ver was de beschaving al afgezakt dat vanuit de politiek de zorg geheel werd toegespeeld naar de marktpartijen. Zorgaanbieders en zorgverzekeraars zijn de baas in zorgland.
Zorgvragenden dienen enkel als handelswaar dat op de zorgmarkt verhandeld wordt en waar de machthebbers de miljarden mee kunnen binnenharken.
Want zoals we in andere verre landen hadden ontdekt, levert de marktwerking in de zorg geen betere en goedkopere zorg op.
We mochten ook eens in de achterkamertjes van de politiek kijken. Daar werden nieuwe plannen uitgebroed door de overheid. Rechten en regels die er op neer komen dat de zorgvrager nog minder invloed heeft op zijn eigen zorg. Met die zogenaamde vernieuwingen gaat de burger weer terug naar een toestand waar slechts het rijkere deel van Nederland goede zorg kan bemachtigen. Uiteraard tegen prijzen die de grote massa niet kan betalen.
Zo komt Nederland weer terug bij de tijd dat rijke burgers gezond zijn en langer leven en arme burgers ziek worden en vroegtijdig overlijden.
We hoorden vele verhalen van verwaarlozing, mishandeling, slechte zorg bij onze ouderen.
Zo het verhaal van een familie die hun moeder weghaalde uit het verpleeghuis omdat er sprake was van ernstige verwaarlozing, slechte medische zorg en mishandeling.
De familie kreeg nergens gelijk, moest het afleggen tegen de zorgprofessionals, of beter gezegd tegen de machtige, maffia-achtige zorg bobo’s. Slechts 1 keer hadden ze de hoofdprijs bij de Nationale ombudsman. Die verklaarde 5 keer de gedragingen van een inspecteur onjuist.
Uit die uitspraak konden we concluderen dat de inspectie van geen kanten deugde.
De Nationale ombudsman had al verschillende rapporten geproduceerd over de misstanden in de langdurige zorg.
Het veranderde niets omdat de zorgmaffia altijd alles ontkent. En zij niet alleen. De minister met zijn vazallen noemde iedere misstand in een zorginstelling een incident waar ze niets mee konden. Intussen zijn honderden incidenten nog steeds geen aanleiding om in te grijpen door de regering. Omdat de staat totaal geen greep heeft op de zorgsector.
(Deze bijdrage verschijnt nog in het kader van de VKblogdag over Verpleeghuizen)
Toon gerelateerde artikelen
Volgend artikel in dit blog
5reacties Aad Verbaast 15-11-2010 21:51
Schrijnend.
Gevoelens van machteloosheid. Muren van macht.
demio 15-11-2010 22:13
Columbus, van jou verwacht ik ook nog eens een boek, als de zorg voor je moeder vermindert.
Helaas herken ik je verhaal al te goed. Niet om vrolijk van te worden.
Maar duidelijk verteld 🙂
Het blijf vechten tegen de bierkaai
Esther-in-Zorgland 15-11-2010 22:21
@Columbus en Demio
Ik heb in jullie reisverhaal veel kunnen herkennen van mijn eigen ervaringen gedurende mijn omzwervingen in de zieke wereld van de zorg.
Het reilen en zeilen van klachtencommissies, de inspectie, Nationale Ombudsman, Ministerie van VWS etc. zijn mij zeer wel bekend.
Ook het niveau van de LBK heb ik van dichtbij mee mogen maken; zie bijvoorbeeld:
members.ziggo.nl/esther-in-zor…
@Aad
Treffend uitgedrukt:
Schrijnend; gevoelens van machteloosheid; muren van macht.
Nu nog een oplossing.
Madelein 16-11-2010 00:44
Als de heren het eens zijn met de spreker in het Engelse parlement dan roepen ze hear hear en stampen ze met voeten enzo.
Dat is ook mijn reactie hier.
De oplossing. Laten we eens beginnen met de betaalde AWBZ premie aan AWBZ te besteden, dan wat bureaucratie eruit en vervolgens de werkvloer eens een weekje in het buur verpleeghuis opnemen.
Alida 16-11-2010 20:18
Columbus en Demio: heel veel herkenning in dit verhaal….machteloosheid nog steeds omdat de ellende maar doorgaat en er niets verandert.
Rothschild en Religie
Amschel Meyer Rothschild deed eens de zeer duidelijke uitspraak;
“Laat mij het geld van een Natie uitgeven en controleren, en het interesseert mij niet wie de wetten schrijft.”
“De duivel kan de Bijbel aanhalen, als het in zijn kraam te pas komt.” — W. Shakespeare
De Rothschilds hebben een enorme macht binnen de huidige religies, zoals het Christendom, de Mormoonse kerk, en de Jehovah’s getuigen. Zelfs het Leger des Heils is een tak van de Rothschilds. Het Leger des Heils heeft zelfs het ‘Rode schild’ geadopteerd voor het logo. Vandaag de dag is het wereldwijde Rothschild banksysteem de beheerder van alle (hoog) kerkelijke gelden. Zij hadden volgens onderzoeker Eustice Mullins alle financiele operaties van de Katholieke kerk wereldwijd, al in 1823 overgenomen. In de vroege jaren van de 19e eeuw klopte de toenmalige Paus bij het Huis Rothschild aan om geld te lenen. Volgens een verslaggever in die tijd, ‘kuste Rothschild de hand van de Paus’ en behandelde hem met de grootste ‘vriendelijkheid’ (natuurlijk; diegene die geld leent maakt zichzelf tot slaaf ten opzichte van de geldverlener). De Joodse Encyclopedie (vol 2. Pagina 497 – Engelse versie) geeft de constatering; “Het is enigszins een merwaardig gevolg aan de poging om een Katholieke concurrent aan de Rothschilds op te zetten, omdat op dit moment (1905) de laatstgenoemden de beschermers zijn van de Pauselijke schat.” Vandaag de dag zijn de financiële zaken die de Katholieke kerk afhandeld, volledig ingesloten in de macht van de Rothschilds en het verdere Internationale banksysteem.
Anaconda15's Blog 