Volkskrant
Kwart dak- en thuislozen verstandelijk beperkt
Een kwart van de dak- en thuislozen heeft een lichte verstandelijke handicap. Dat melden de maatschappelijke organisaties Federatie Opvang en MEE maandag op basis van schattingen.
Laten de daklozen zich maar niets wijs maken want elke dakloze is een economisch object voor de zogenaamde hulpverlenende instanties of het nu MEE is of Arcuris en leger des heils en daarom worden zij gestigmatiseerd tot zorgwekkende zorgmijders,junks en overlastgevers zodat zij geindiceert kunnnen worden op “psychische gronden” waarmee de zorgaanbieders via het zorgkantoor zoveel mogelijk AWBZ gelden binnen kunnen slepen die verdwijnen binnen de eigen organisaties en pseudo-werkgelegenheid maar daklozen worden niet op weg geholpen naar zelfstandig wonen en blijven dus onder curatele (gegijzelt) binnen de opvanginstellingen met die redenen dat er geen betaalbare sociale huurwoningen voorradig zijn en gemeenten hun zorgplichten verwaarlozen en de hand op de knip houden.
Voor alle daklozen gelden dat zij daadwerkelijk geholpen willen worden hun klachten moeten doorgeven aan de stichting ombudsman te Hilversum om die reden dat zij ook consumenten zijn en recht hebben op zelfstandig onderdak,inkomen en sociaal leven.
Zolang zij in de opvanginstellingen blijven zitten komen zij geen stap verder want daar worden zij gezien als tijdverdrijf en inkomen voor hulpverleners die alleen voedsel en drinken uitdelen en spelletjes met hun spelen (ook psychologisch) om hun aan het lijntje te houden zolang tot zij het hospitalisatiesyndroom op lopen.
de Stentor
Nel Banninkhuis en Soepbus sneuvelen
- Geplaatst op
- 19 juni 2012
- Laatste update
- 19 juni, 11:20
- Foto’s
- 1
ZWOLLE – De gemeente Zwolle zet definitief een streep door de subsidie aan het Nel Banninkhuis en de Soepbus. De nachtopvang van dak- en thuislozen neemt daardoor vanaf 1 augustus geen nieuwe mensen meer op. De deuren sluiten op 1 januari.
“Als zich problemen voordoen, dan zullen we doen wat nodig is om ze op te lossen”, zei Vedelaar. “Maar we nemen maatregelen op basis van cijfers en niet door op voorhand het aantal slaapplekken te verhogen.” Dat is wel wat de SP met haar motie behelsde. De socialisten verzochten het college direct extra plakken te realiseren, als blijkt dat er mensen op straat moeten slapen. SP-voorvrouw Tjitske Siderius: “Die voorwaarde moet overeind blijven.”
Wel deze brief van de Overijsselsel Ombudsman is duidelijk wat btreft het beleid van de gemeente Zwolle t.o.v. dak en thuislozen.
Opjagen en negeren,beboeten en laten verhongeren
Link:http://www.destentor.nl/regio/zwolle/vrienden-van-de-straat-rouwen-om-zwerver-nico-1.2511356
Haarlems Dagblad
Pensionbewoners Leger opeens ‘probleemgevallen’
* Gepubliceerd op 30 november 2007, 13:04
* Laatst bijgewerkt op 30 november 2007, 22:30
HAARLEM –
Het Leger des Heils heeft bewoners van zijn sociale pension De Hoeksteen aan de Zijlsingel zonder uitdrukkelijke instemming van een aantal betrokkenen begin dit jaar in de AWBZ laten indiceren. Cliënten waren van de ene op de andere dag geen pensionbewoners meer, maar patiënten met psychische aandoeningen en verslaafden die specialistische hulp nodig zouden hebben.
Dat stellen de betrokken bewoners en hun vertegenwoordiger Edo Paardekooper Overman van de Cliëntenraad van het Leger. De indicering is gedaan om de financiële nood van het Leger op te lossen.
Volgens directeur Dik van den Hoek en manager Marcel Kooijman is er niets gebeurd wat niet door de beugel kan. ,,Onze bewoners rechtvaardigden de aanvraag van een intensievere vorm van zorg. Je zit niet voor niets in een pension.” Volgens beiden is de aanvraag met alle bewoners besproken en door iedereen ondertekend.
Volgens Paardekooper heeft niet iedereen getekend. Hij vindt het een schandalige gang van zaken. ,,Veel bewoners horen niet thuis in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg en voelen zich gestigmatiseerd. Ze hoeven helemaal geen zware zorg, maar willen ondersteuning bij het invullen van formulieren en praktische hulp bij het zoeken naar woonruimte, schuldsanering en andere zaken. Dat kan ook zonder indicatie.” Volgens Paardekooper heeft de switch geleid tot financiele chaos en onduidelijke hulpverlening.
dinsdag 23 november 2010 * klein * normaal * groot voeg een paneel toe * Regionaal > * Haarlem e.o. * Haarlemmermeer * IJmond
Haarlems Dagblad
Raadsvragen over bewoners pension Leger des Heils
* Gepubliceerd op 06 december 2007, 12:04
* Laatst bijgewerkt op 06 december 2007, 12:42
HAARLEM –
CDA, VVD, SP en PvdA willen duidelijkheid van het Haarlemse college van B en W over wat er is gebeurd met de bewoners in pension De Hoeksteen aan de Zijlsingel.
Het Leger des Heils heeft de bewoners zonder uitdrukkelijke instemming van een aantal betrokkenen begin dit jaar in de AWBZ laten indiceren. Cliënten waren van de ene op de andere dag geen pensionbewoners meer, maar patiënten met psychische aandoeningen en verslaafden die specialistische hulp nodig zouden hebben.
Dat stellen de betrokken bewoners en de Cliëntenraad van het Leger des Heils in een verhaal in deze krant afgelopen zaterdag. De AWBZ-indicering moest zorgen voor het geld om het pension draaiende te houden. De vier raadsfracties willen duidelijkheid over de gang van zaken.
het complete bericht in de krant van vrijdag
De “welzijnsfabriek” opgericht met staatssteun vanuit de christelijke rijksoverheid dient tot langdurige gijzeling van kansarme dakloze burgers die daar bestolen worden van hun uitkeringen en vrijheden
Binnenlands Bestuur
Zwangere vrouw in kelderbox heeft geen recht op hulp
Geen schulden, verslavingen of psychische problemen. Wel hoogzwanger, werkloos en dakloos. Een 30-jarige anonieme vrouw uit Amsterdam woont al maanden noodgedwongen in een kelderbox en klopt tevergeefs bij instanties aan voor hulp. Ze heeft geen recht op urgentie voor een woning en ook voor de opvang is haar situatie niet ernstig genoeg. Als ze verslaafd of in de war was geweest, had ze echter allang in een opvanghuis gezeten.
Aanvraag voor uitkering
AT5 besteedde in de nieuwsuitzending aandacht aan de kwestie. Haar situatie kwam aan het licht toen ze een aanvraag deed voor een uitkering bij de Dienst Werk en Inkomen (DWI). Naar eigen zeggen verloor ze onlangs haar baan door bezuinigingen. Een woordvoerster van DWI: ‘Ze meldde zich bij het loket voor dak- en thuislozen, daar vertelde ze hoe haar situatie was. Formeel konden we niets anders doen dan haar aanvraag in behandeling nemen en wijzen op de opvangmogelijkheden in de stad.’
Geen plek zonder OGGZ-indicatie
De vrouw meldde zich vervolgens bij de verschillende opvanginstanties maar kreeg te horen dat er geen plek was voor iemand zonder indicatie van de Openbare Geestelijke Gezondheidszorg (OGGZ). DWI erkent dat er een wachtlijst bestaat voor deze instanties, maar geeft ook aan dat het verder formeel geen rol heeft in deze kwestie.
Buiten de procedures
‘We kunnen niet zoveel, we zijn hier niet verantwoordelijk voor, ‘zegt DWI. ‘Officieel is deze mevrouw trouwens nog niet eens dakloos, maar thuisloos. Ze heeft namelijk wel een dak boven haar hoofd. Overigens is een echt adres niet nodig om een uitkering aan te vragen, we hebben haar aanvraag nu in behandeling maar zoiets duurt altijd een paar weken. We hebben inmiddels wel de GGD ingeschakeld, die is nu hard op zoek naar een oplossing, buiten alle procedures om. ’
Oggz-indicatie niet eerlijk
Op de vraag of er ook schot in de zaak zou zijn gekomen als er geen publiciteit aan gegeven was antwoordt de woordvoerster: ‘Waarschijnlijk niet, dan hadden we de urgentie niet zo duidelijk gezien. We komen namelijk vaker mensen tegen die op deze manier tussen wal en schip vallen.’ Hoewel de woordvoerster zich niet wil wagen aan een oordeel, werpt de situatie met zwangere vrouw toch vragen op. ‘Je zou je kunnen afvragen of de selectie op grond van de OGGZ-indicatie eerlijk is. Maar daarvoor verwijs ik naar de wethouder.’
Update 16.30 uur: De GGD heeft zojuist opvang geregeld en zal zich over de vrouw ontfermen
Bekijk hier de reportage van AT5
Gerelateerde artikelen
<:article>
De vrouw in Amsterdam waaraan wordt gerefereerd in het nieuwsrubriekje, zou in Utrecht tot dezelfde doelgroep hebben behoord.
Het verbaast dan ook enigszins, dat de Amsterdamse DWI de vrouw niet meteen naar de GGD door verwees.
Klachten van daklozen over opvang en hulpverlening sturen naar stichting ombudsman te Hilversum telefoon:035 672 2 672
straatraadbreda@gmail.comsoortgelijk:
het weer in Breda
foto’s
Schizofrene zwervers zorgmijders?
door de redactie
Mag je, zoals een zorgverzekeraar een tijdje terug op een Ypsiloncongres deed, een schizofrene zwerver betitelen als ’zorgwekkende zorgvermijder’? Psycholoog Henkelman meent van niet. Hij sprak op een symposium over daklozen met psychiatrische problemen in Utrecht. “Zorgwekkende zorgmijders? Een mythe! Deze mensen zijn juist zorgwekkende zorgbehoevenden voor wie hulpverleners nog altijd geen goede hulpverlening te bieden heeft.”
Ze waren zich er waarschijnlijk zelf niet van bewust, maar het afgelopen jaar was een jaar waarin diverse hulpinstellingen voor daklozen hun jubileum vierden. De bekendste daarvan is waarschijnlijk wel de HVO, de Hulp Voor Onbehuisden in Amsterdam , die in november haar 90–jarig bestaan vierde. Maar er waren meer jubilerende instellingen. Zo ook in Utrecht, waar de Sleep–Inn en het Catharijnehuis een maand eerder hun tweede lustrum hadden. Ook zij grepen het jubileum aan om de problematiek van zwervenden onder de aandacht te brengen met een symposium onder de titel ’(openbare) ruimte voor dak– en thuislozen’.
Dr. L. Henkelman, als psycholoog verbonden aan de Rijksuniversiteit van Utrecht, was uitgenodigd een voordracht te houden over daklozen met psychiatrische problemen. Hij hield er een boeiend betoog. “Van iedere honderd schizofrene patiënten zijn er vijfentwintig die nooit hulp krijgen of hebben gehad. Eenzelfde aantal is wel in zorg geweest, maar van hen is onbekend waar ze momenteel zijn. Dat wil zeggen dat de GGZ wat betreft schizofrene mensen slechts de helft bereikt van de mensen die keihard zorg nodig hebben.”
Nu zou men zich kunnen afvragen of het niet de vrije keus van de zwervende psychiatrische patiënt is om geen contact met de hulpverlening te zoeken. Een redenering die bijvoorbeeld werd gevolgd door de voorzitter van de NVAGG mr. H. Bruins Slot. Op de najaarsconferentie van de NcGv in ’93 benadrukte deze toch vooral rekening te houden met het recht op zelfbeschikking. Hij bepleitte “de vrijheid van keuze om met minder toe te kunnen dan anderen juist achten.”
Uitzonder(l)ing
Onderzoek wijst echter uit dat dit een verkeerde voorstelling van zaken is. Henkelman: “Uit diverse onderzoeken blijkt dat niemand, op een enkele uitzonder(l)ing na, er vrijwillig voor kiest een dak– en thuisloos bestaan te gaan leiden . Het zijn botte pech, drank, pijnlijke onhandigheid, bureaucratische onwil en een vlucht uit of verjaagd worden van een eerder bestaan, die tot dak– en thuisloosheid leidt.”
Henkelman zit hiermee op dezelfde lijn als de Nationale Raad voor de Volksgezondheid, die ruim een jaar geleden een advies uitbracht over thuisloosheid en psychiatrisch stoornissen. De Raad stelde toen vast dat de hulpverlening zich er niet vanaf kan maken door te verwijzen naar de vrije wil van de mens. “Het thuislozen bestaan zien als vrije keuze veronderstelt bekwaamheid”, stelde de Raad. “Bij deze groep is sprake van een verminderde (of afwezige) competentie. Wat dit betreft mag er evenmin van worden uitgegaan dat een zwervend bestaan mogelijk een positieve invloed zou kunnen hebben op iemands motivatie om hulp te zoeken. Het eerste doel van actie bestaat er kortweg in de klant te vinden. Mensen kiezen niet voor dakloosheid: zorg moet actief worden aangeboden.”
“Tussen de wereld van de hulpverleners en die van de dak– en thuislozen bestaat kennelijk een wereld van verschil”, concludeerde Henkelman. “De dak– en thuisloze patiënten blijken aanzienlijk achterdochtiger te zijn, vijandiger, blijken meer last te hebben van psychiatrische problemen dan andere opgenomen patiënten in een ziekenhuis. Die problemen zetten ze om in lichamelijke klachten en verwardheid.”
Met instemming haalde hij Lex Poslavsky aan, de oud–directeur van de Willem Arntz Hoeve en emeritus hoogleraar in de psychopathologie aan dezelfde Universiteit van Utrecht. “Poslavsky schreef wanneer men ergens naartoe gaat, dat meestal is om er iets te doen, te leren, te horen, iets te weten desnoods, maar in essentie om iets te doen . Dat is transitief . Wie echter in de psychiatrie wordt opgenomen, gaat daarheen om iets te worden ; gezond worden of beter bijvoorbeeld. Dat is intransitief . Het gaat hier om een verschil tussen doen en ondergaan, tussen actief ingrijpen en afwachten.”
Overgangsfase
Dak– en thuisloosheid moet volgens Henkelman worden beschouwd als een transitiefase, een overgangsfase van tijdelijke aard en niet als blijvende toestand. Blijft een dakloze te lang in deze toestand ’hangen’, dan treden verschijnselen op die vergelijkbaar zijn met hospitalisatie. Het straatleven is dan een intransitief gebeuren geworden; het stabiliseert zich doordat je je eraan hebt aangepast.
Juist hierin schuilt volgens de Utrechtse psycholoog het gevaar van bijvoorbeeld het verstrekken van dekens als vorm van zorg. “Wat mij betreft komt er een flinke uitbreiding van nieuwe opvangcapaciteit, tussenhuizen, tussenbussen, stoelenprojecten, soep– en broodprojecten, dekens voor de nachtvoorzieningen, maar niet zonder dat het helder is wat er concreet moet gebeuren nadat mensen in deze (nieuwe) vangnetten zijn terechtgekomen.”
Henkelman steekt niet onder stoelen of banken dat er wat hem betreft best eisen gesteld mogen worden aan de betrokkene. “Die eisen zouden kunnen gaan in de richting van afkicken of het deelnemen aan (onderdelen van) zorgprogramma’s, het verplicht naar school gaan of werken. Voor wat hoort wat. Het gaat erom een ambulant goed geïntegreerd maatschappelijk asiel voor dak– en thuislozen van de grond te krijgen, maar dan wel als overgangsfase naar een verbeterd maatschappelijk en sociaal functioneren. De hulp–, dienst– en zorgverlening vanuit de laagdrempelige vangnetten moeten dat proces niet alleen ondersteunen, maar als essentie van hun werk zien.”
Cijfers met betrekking tot daklozen – al dan niet een psychiatrische achtergrond – zijn zo moeilijk te geven, dat vaak wordt gewerkt op basis van schattingen met grote marges. In het adviesrapport ’Thuisloosheid en psychische stoornissen’ gaat de Nationale Raad voor de Volksgezondheid van twintig–tot dertigduizend daklozen. Dertig tot vijftig procent hiervan, schat de raad, heeft een psychiatrische stoornis. Dat komt overeen met ongeveer zes– tot vijftienduizend psychiatrische gestoorde daklozen. Een aantal, waarvan de Raad meent dat het de komende tien jaar zal toenemen.
ingezonden: R. Donker te Zwolle
2 Responses to Schizofrene zwervers zorgmijders?
-
Gepke de Leef on 18 november 2011 at 13:43heden 18 november 2011, ze gaan mij dus opsluiten voor belediging vanagenten die: niets met de door mij en advocate gedane aangiftes doen,bruut in mijn vagina met hun klauwen en daar bij lachen hahah hier zitten geen handboeien.mij naakt met zak over hoofd en handboeien op de rug rond rijden in politiebussie,mij maar als 200 dgn naakt en ook nog en ten onrechte opsluiten in isoleercellen,mij bestelen van auto,rij en kentekenbewijs,sieraden,fiets tent slaapzakken thermokleding etc
En nu 52 jaar 5 jaat arbeidsongeschikt door politiegeweld na 34 jaar werken ook eigen bedrijf laatste 15 jaar.
wordt ik binnen enkele dagen afgevoerd naar detentie zimmer onder beperking en naakt in isoleer.
Let op het zal afgemaakt worden met Gepke de Leef sterft een natuurlijke dood in detentie.
http://www.gepkedeleef.eu -
Gepke de Leef on 3 oktober 2011 at 16:27De meeste mensen raken dakloos door wanbestuur van Nederland.
Ook raken veel mensen dakloos door juridische missers.
En zowel de Ggz als de GGD kiezen partij voor dat wanbestuur
en zijn daardoor politiek bezig.
En met het nieuwe Psyche-hater boek DSM IV begeven we ons op glad ijs. De GGz waarvan justitie de grootste inkoper is blijkt dus
kamp voor politieke gevangenen. Niet strafrechtelijk te vervolgen dan alla Stalin methode opgesloten en volgespoten met drugs.
http://www.gepkedeleef.nl
G
Magazine Basic theme designed by Themes by bavotasan.com.
…………………………………………………………………..Webdesign by Hans Diks web@crying
deadlizard.nl .
Alle professionals in GGZ land, schaamt U
Jullie (en wij) professionals in zorgland, jullie (en wij) moeten ons diep, diep gaan schamen. Waarom zult u zich afvragen, maar mogelijk weet u ook meteen wat wij bedoelen omdat uw oogkleppen al een beetje zijn geopend.
Wij spreken hier die mensen aan die zeggen werkzaam te zijn in de geestelijke gezondheidszorg en alles wat daar voor door moet gaan. Psychiaters, psychologen, orthopedagogen, artsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers, therapeuten van divers pluimage etc. etc.
Want heeft niet iedere arts, inclusief een psychiater, ooit eens de eed van Hipocrates tot zich genoemen:
“Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd. Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen. Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden. Zo waarlijk helpe mij God almachtig / Dat beloof ik.“
Nou?
Zijn niet alle psychiatrisch verpleegkundigen opgeleid met de term ‘Holistisch mensbeeld’
als leidraad voor de beroepsuitoefening en daarbij nadrukkelijk de gezonde aspecten van de patiënt in ogenschouw te nemen? Vele andere opleidingen in zorgland zullen soortgelijke uitgangspunten eerbiedigen.
Toch?
Speciaal in dit blog richt ik me tot de Maatschappelijk Werkers of zij die de opleiding MWD hebben gedaan, Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Niet omdat deze groep zich meer moet schamen dan al die andere logen, peuten, kundigen in de wereld van de geestelijke gezondheidszorg. Beslist niet, maar omdat deze beroepsgroep in hun ethische beroepsprincipes nog iets veel mooiers hebben staan:
Wij citeren uit beroepsprofiel van de maatschappelijk werker, een uitgave van de Nederlandse Vereniging van maatschappelijk werkers. (p. 13 1e druk uit 2006):
Maatschappelijk werk richt zich zowel op individuen als op hun sociale omgeving en de brede maatschappelijke context waarin hun leven zich afspeelt.
- Maatschappelijk werkers helpen individuele cliënten tot hun recht te komen als mens en als burger, door met deze mensen te werken aan het verbeteren en uitbreiden van hun competenties om op die manier hun sociaal functioneren te versterken.
- Maatschappelijk werkers richten zich daarnaast op de sociale verbanden en netwerken waarvan hun cliënt deel uitmaken. Ze bevorderen de ondersteuning vanuit deze netwerken in materiële zin (voorzieningen) en in immateriële zin (relaties)Enerzijds leiden ze mensen toe naar voorzieningen en versterken ze hun sociale netwerken. Anderzijds helpen ze hen om op zo’n manier gebruik te maken van die voorzieningen en netwerken, dat hun eigen belangen en de belangen van hun omgeving daarmee gediend zijn.
- Maatschappelijk werkers signaleren structurele maatschappelijke tekorten en hiaten, doen voorstellen voor verbetering van beleid en uitvoering van sociale regelingen, en ze ontwikkelen preventieprogramma’s
We hebben toch geen woord te veel gezegd? Gewoon overgetikt uit een boekje.
Met name de signalerende functie van het beroepsprofiel is erg interessant. Want wij, schrijvers van dit blog, vader (psychiatrisch verpleegkundige en politicoloog) en moeder (maatschappelijk werkende en docent yoga) constateren in ons beroep (ggz en aanverwante sectoren) nog wel eens wat. Zullen wij de enige zijn? Zijn wij nu die droefsnoeten en azijnpissers die het verkeerd zien?
Wij vinden het raar dat we de hele dag bijna bezig zijn met protocollen en richtlijnen, 
zonder de mens (cliënt) goed te kunnen zien. Wij hebben te maken met productie-eisen, we krijgen computer-ogen van de tijd die we spenderen achter onze beeldschermen, we worden ingewijd van het ene ondoelmatige computersysteem in het andere, we krijgen te maken met de meest tegenstrijdige indicatiebesluiten om mensen vooral niet te kunnen verwijzen. We vergaderen ons suf, overleggen heel wat af om tot afstemming te komen en uiteraard om onze professionaliteit te verbreden. Waarmee zult u zich afvragen? Nu, met nieuwe richtlijnen, protocollen en systemen. We dienen immers de mens.
Ik denk niet dat we de enige zijn, die regelmatig vertwijfeld naar huis fietsen en terugdenken aan de dag en ons afvragen: ‘Wat heb ik vandaag gedaan om een cliënt te helpen?‘ ‘Of, ik heb vandaag eens het verschil geleverd voor die arme man?‘ Eerder kunnen we constateren dat we een droge keel hebben gekregen van lullen met beroepsgenoten, een lamme arm van het heen en weer sjouwen van dossiers en RSI klachten van het computerwerk.
In het beroepsprofiel van de maatschappelijk werkende staat dat structurele maatschappelijke tekorten en hiaten geconstateerd moeten worden. Dus eigenlijk zou je verwachten dat er in Nederland een constante kakofonie van verontruste maatschappelijk werkenden te horen is, die de misstanden aan de kaak stellen. Daarbij komen al die andere
beroepsgroepen die met soortgelijke dilemma’s zitten en lustig een potje zouden mogen mee klagen met de MWD-ers. Ik hoor ze niet.
Wij horen ons zelf wel, klagend over de bureaucratie in GGZ land, die we als professionals dagelijks ervaren. Ook met collega’s zijn goede gesprekken te voeren over onze machteloosheid als professional en eigenlijk zouden we allemaal wat anders willen doen. Sommigen zijn berustender en vinden dat ze ‘moeten roeien met de riemen die ze hebben’. “Het is immers nu eenmaal zo geregeld.” De gelatenheid is ook wel begrijpelijk, want iedereen heeft zijn eigen BV Thuis met hypotheek, vakantieverwachtingen en opgroeiende kinderen.
Maar helpen we daarmee daarmee cliënten op een maatschappelijk verantwoorde wijze? Gaan we op een maatschappelijk verantwoorde wijze om met gemeenschapsgeld? Kunnen we trots zijn op onze maatschappelijke geëngageerdheid?
Wij weten inmiddels ook de gevolgen om consument te zijn van de GGZ instellingen en worden niet vrolijk van de lange wachttijden, slechte afstemming, loze beloftes en
robotachtige professionals. Het zijn geen uitzonderingen, die onpersoonlijke instellingen en ongeïnteresseerde hulpverleners. Onderling hebben we het over ‘die GGZ is één grote maffiabende met maar een doelstelling, hoe eten we zoveel mogelijk uit de ruif van de rijksbegroting.We verantwoorden ons wel met mooie praatjes en of er daadwerkelijk iets gebeurd, kan ons niet schelen.’ Och we vinden het wel eens lastig na vier jaar zonder echte hulp voor onze zestienjarige zoon, die de maatschappij al wel heel veel heeft gekost aan procedures. Hulp is er klaarblijkelijk niet. We zullen dat van die maffiabende trouwens ook niet publiekelijk gebruiken, dus neem het ons niet kwalijk.
We moeten nog wel eens denken aan het beroepsprofiel van de maatschappelijk werkende, zowel beroepsmatig als in de privésituatie. Maar och, we hebben ook onze hypotheek en andere vaste lasten. O ja, we hebben ook nog onze zoon die niet naar school kan/gaat door het ontbreken van adequate hulp. Dan is het toch handig dat je beide ‘professional’ bent, kun je je ouderschap aan de boom hangen. Maar als het mis gaat, zijn we wel die ontaarde ouders, dankzij de professionals.
Ma en Pa Spraken
PS. Mocht u willen reageren op dit stuk, dat lukt even niet door technische problemen bij WordPress. Als alternatief kunt u uw reactie kwijt bij ‘Wij, te gekke ouders, boven, in de grijze balk. Dank u en sorry voor het ongemak.
3 reacties op Alle professionals in GGZ land, schaamt U
-
-
sprakeloosid zegt:
We kunnen alleen onze zoon niet bij het grof vuil zetten
Bovendien, mensen met een pietsie mededogen af laten vloeien, wat blijft er dan over. Reageer liever op de aanklacht an sich
-
- Pingback: Een wrang jubileum, hiep, hiep, hiep, hiep | Dolgedraaid
-
W zegt:
Reageer op dit artikel
<:section id=comments sizset=”1″ sizcache07806832753778485=”16″>
Reactie op dit bericht
Geen inkomen: aanvraag kan best weken duren, maar heeft het college niet het recht / plicht om een voorschot te verstrekken, uiterlijk binnen 4 weken na de aanvraagdatum (art.52 wwb?).
Het is goed dat er regels zijn, maar het is niet goed als deze regels rigide worden nageleefd; nood breekt wet; dwi heeft een pand in a’dam waar nodopvang is voor hen die hun huis kwijt zijn geraakt door brand e.d.; weet niet hoe groot de bezettingsgraad is, maar misschien was daar plaats ook voldoet ze niet an het ” profiel “.
Eind goed al goed ? Ik hoop het.
Dit media leuke voorbeeld van deze vrouw van dertig is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de moeder van mevrouw, zij heeft immers haar zwangere dochter op straat gegooid.
Woningen in Amsterdam zijn schaars, door de megalomane omvang van de stadsvernieuwing zijn de afgelopen jaren 30.000 goedkope huurwoningen in Amsterdam verdwenen en de wachttijden opgelopen tot 8 jaar of langer.
Op het spreekuur van de protestantse diaconie Amsterdam komen regelmatig zwangeren of ouders met kinderen zonder onderdak. Het is goed dat er publieke aandacht voor dit probleem is, want zelfs de gang naar de rechter is niet hoopgevend.
Caroline de Groot,
straatjurist